W 1989 roku, w trakcie spotkań Podkomitetu ds. Młodzieży Polskiego Komitetu Naukowego ICOMOS w Warszawie, zrodził się pomysł obozu naukowego dla grupy studentów Wydziału Architektury PK. Zgodnie z sugestią mgr. Jarosława Giemzy (wówczas jeszcze studenta historii sztuki KUL, obecnie kierownika działu sztuki cerkiewnej w Muzeum Zamek w Łańcucie) studenci Wydziału Architektury włączyli się w organizowane przy udziale i finansowej pomocy Pawła Kozioła - wojewódzkiego konserwatora zabytków w Przemyślu i Jerzego Tura - dyrektora Biura Dokumentacji Zabytków w Rzeszowie wstępne prace zabezpieczające i pomiarowe prowadzone w drewnianej cerkwi w Miękiszu Starym. 10-osobowa grupa uczestników obozu była bardzo zadowolona z takiej formy aktywnego i pożytecznego spędzenia wakacji. Wiele nowych i ciekawych doświadczeń przyniosły kontakty z miejscową ludnością oraz możliwość poznania kultury regionu i jego naturalnych walorów krajobrazowych. Wszyscy zauroczeni byli drewnianymi cerkwiami i dzwonnicami, które zachowały się na tym terenie.
Pomysł organizowania studenckich obozów naukowych Koła co roku wiązał się z koniecznością podjęcia systematycznych badań na terenie ówczesnego województwa przemyskiego. Kolejno zorganizowano obozy: Wielkie Oczy '90, Babice '91, Tyniowice '92, Kotów '93, Oleszyce '94, Krasiczyn '95. Ich plonem była dokumentacja naukowa 35 cerkwi (pomiary pełne lub skrócone) oraz 43 dzwonnic. Dla innych zachowanych obiektów sporządzono dokumentację fotograficzną oraz wideo.
Polityczne przemiany w latach 90. stworzyły nowe możliwości penetracji ziem obecnej
Ukrainy, gdzie pomimo stalinowskiego terroru, zachowały się setki zabytkowych cerkwi i
dzwonnic - znakomita większość tych, które istniały tam przed drugą wojną
światową. Dzięki pomocy władz uczelni, Ministerstwa Edukacji Narodowej, pełnomocnika
rządu ds. polskiego dziedzictwa kulturalnego za granicą, sponsorów - PZU i firmy
SILIKATY Ludynia oraz życzliwości społeczności ukraińskiej zorganizowano kolejne
obozy na Ukrainie (Sławsko '96, Żółkiew '97, Sambor '98, Zimno - Wołyń '99,
Rewakowce -Bukowina '2000).
Wyniki badań drewnianej architektury cerkiewnej prezentowano sukcesywnie na Studenckich Sesjach Kół Naukowych PK. Członkowie Koła często uzyskiwali nagrody i wyróżnienia, m.in. na wystawach w Ukraińskiej Fundacji Św. Włodzimierza w Krakowie, Galerii GIL, klubie WA PK EXPO oraz w galerii miejskiej w Żółkwi. Zgromadzony materiał badawczy jest systematycznie opracowywany i publikowany - m.in. w albumie "Drewniane cerkwie ziemi przemyskiej" i w monografii "Sacrum i mentalność w kształtowaniu świątyń Kościoła Wschodniego - na przykładzie drewnianych cerkwi ziemi przemyskiej" mojego autorstwa. Należy mieć nadzieję, że badanie zabytków architektury drewnianej - tak przecież pięknej, a jednocześnie nietrwałej, będzie mimo trudności kontynuowane, a wyniki badań poszerzą wiedzę o naszym wspólnym - polsko-ukraińskim dziedzictwie kulturowym.
Studenckie Koło Naukowe Budownictwa "Budownictwa Ogólnego" działa na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej ponad 40 lat. Powstało przy ówczesnej Katedrze Budownictwa, jego opiekunem naukowym był śp. prof. Rudolf Śmiałowski, który zainteresowanie m.in. zabytkowym budownictwem drewnianym wyniósł z czasów asystentury u prof. Tadeusza Obmińskiego na Politechnice Lwowskiej (autor fundamentalnej, opublikowanej po polsku w 1914 r., rozprawy pt. "O cerkwiach drewnianych w Galicyi"). Następnie opiekę nad Kołem sprawowała doc. Elżbieta Dąmbska. W latach 70. nastąpiła kilkuletnia przerwa w działalności Koła, po reaktywacji jego opiekunem była: mgr Teresa Kusionowicz, obecnie opiekę sprawuje Jan Kurek. W 1983 r. zorganizowany został 6-tygodniowy zagraniczny obóz naukowy "Eurohabitat '83", w trakcie którego zapoznano się ze współczesnym budownictwem mieszkaniowym Niemiec, Holandii, Belgii, Francji, Hiszpanii, Włoch i Austrii.
