W Politechnice Krakowskiej pracuje od 1972 r., najpierw jako adiunkt, od 1989 r. docent i profesor nadzwyczajny od 1991 r. W 1978 r. ukończył kurs termowizji 'Infrared Instrumentation Training' w szwedzkim koncernie AGA Infrared Systems AB w Lidingö. Od 1972 r. był kierownikiem Pracowni Elektrotechniki i Elektroniki Samochodowej, od 1987 r. - Zakładu Elektrotechniki i Elektroniki Samochodowej, od 1993 r. - Zakładu Mechatroniki Samochodowej w Instytucie Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych na Wydziale Mechanicznym, a od roku 1999 jest dyrektorem Instytutu Elektrotechniki i Elektroniki Przemysłowej oraz kierownikiem Zakładu Mechatroniki Samochodowej na Wydziale Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej.
    Specjalnością profesora Bogdana Fijałkowskiego jest elektrotechnika i mechatronika (nauka interdyscyplinarna, stanowiącą syntezę kilku dyscyplin naukowych, przede wszystkim mechaniki, elektroniki i sztucznej inteligencji, którą profesor interesuje się od 28 lat). Ważnym przedmiotem działalności naukowo-badawczej profesora Fijałkowskiego jest dynamika niejednorodnych dyskretnych nadsystemów fizycznych, w tym modelowanie fizyczne i matematyczne lotniczych i motoryzacyjnych mechano-elektro-termicznych dyskretnych nadsystemów dynamicznych.
    Profesor Bogdan Fijałkowski jest członkiem wielu stowarzyszeń naukowych krajowych i zagranicznych, m.in. Międzynarodowego Towarzystwa Systemów Pojazd-Teren (ISTVS), jednym z założycieli Światowego Stowarzyszenia Pojazdów Elektrycznych (WEVA), przewodniczył ścieżkom bądź sesjom naukowym wielu sympozjów i konferencji krajowych i zagranicznych. Jest autorem bądź współautorem rozdziałów w 7 książkach (w języku polskim, dwutomowe - "Napędy elektryczne maszyn wyciągowych", w języku rosyjskim - "Tiekhnicheskiie sredstva avtomatiki", w języku angielskim -"Road Vehicle Automation", "Road Vehicle Automation II: Towards Integrated Systems", "Future Trends in Microelectronics - Reflections on the Road to Nanotechnology" i "Advanced Vehicle and Infrastructure Systems - Computer Application and Automation"), oraz 3 monografii (m.in. "Modele matematyczne wybranych lotniczych i motoryzacyjnych mechano-elektro-termicznych dyskretnych nadsystemów dynamicznych"), a także ponad 150 artykułów i referatów opublikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych oraz materiałach krajowych i międzynarodowych sympozjów i konferencji naukowych. Jest również twórcą bądź współtwórcą 25 patentów (w tym 7 patentów zagranicznych).
    Profesor Bogdan Fijałkowski kierował wieloma pracami dla przemysłu, m.in. opracował koncepcje i wdrożył do praktyki zautomatyzowane energoelektroniczne, elektromechaniczne systemy propulsyjne maszyn górniczych i pojazdów samochodowych (np. dla maszyny wyciągowej i kombajnu górniczego KWB-3 oraz autobusu miejskiego AUTOSAN H10, samochodu dostawczego NYSA, wózka platformowego STALOWA WOLA, wózka widłowego FUT-SUCHEDNIÓW, samochodu miejskiego i wózka golfowego MELEX. Ponadto, jest autorem nowych koncepcji systemów propulsyjnych z niekonwencjonalnymi silnikami spalinowymi, m.in. - samochodowej turbiny gazowej z doładowaniem systemu FTB (Fijalkowski Turbine Boosting) oraz 2-, 4-, a nawet 5-suwowego tłokowego silnika spalinowego (The Fijalkowski engine), ze specjalnym komutatorem mechatronicznym, działającym na płynach magnetoreologicznych bądź elektroreologicznych, a stosowanym zamiast konwencjonalnego mechanizmu korbowodowego. Ponadto opracował kilka nowych koncepcji cywilnych i wojskowych, hybrydowych inteligentnych, załogowych i bezzałogowych pojazdów lądowych bądź podwodnych.
   Zainteresowania pozazawodowe: żeglarstwo (kapitan żeglugi wielkiej), astronautyka (opracowanie koncepcji pojazdu marsjańskiego) oraz muzyka klasyczna (gra na skrzypcach) i śpiew chóralny.

    Członek wielu stowarzyszeń naukowych i twórczych: Sekcji Architektury Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN, Komisji Urbanistyki i Architektury PAN Oddział Kraków - przewodniczący Sekcji Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego, członek TUP i SARP. W latach 1984-88 pełnił funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia Architektów Polskich ds. Twórczości Oddział Kraków, a w latach 1994-97 przewodniczącego Prezydium Kolegium Sędziów Konkursowych. Jest rzeczoznawcą Stowarzyszenia Architektów Polskich oraz ekspertem prezydenta Krakowa do opiniowania inwestycji gminy m. Kraków (od 1977 r.), a także członkiem Wojewódzkiej Komisji Urbanistyki i Architektury oraz Miejskiej Komisji Urbanistyki i Architektury w Krakowie.
    W uznaniu osiągnięć twórczych w dziedzinie architektury i urbanistyki otrzymał w 1980 r. status twórcy, nadany przez ministra kultury i sztuki oraz w 1987 r. krakowską Honorową Odznakę SARP za twórczość architektoniczną. Profesor Wacław Seruga jest laureatem 35 konkursów urbanistyczno-architektonicznych SARP i TUP, w tym 22 nagrodzonych i 13 wyróżnionych, a także autorem i współautorem 38 wystaw z zakresu twórczości architektoniczno-urbanistycznej. Pełnił funkcję jurora w 28 konkursach urbanistyczno-architektonicznych oraz Biennale Architektury. Był współorganizatorem i sędzią I Biennale Architektury w Krakowie w 1985 r. oraz II, V, VI i VII Międzynarodowego Biennale Architektury w Krakowie w latach 1987, 1993, 1996, 1998. Uprawnienia budowlane w specjalności architektonicznej uzyskał w1974 r.
    Działalność dydaktyczna profesora Wacława Serugi (od 1967 r.) związana jest z nauczaniem urbanistyki i architektury na wszystkich latach studiów Wydziału Architektury PK. Jest promotorem około stu prac magisterskich, z których dwie otrzymały Nagrodę Miasta Krakowa, a także promotorem pięciu zakończonych przewodów doktorskich (w tym dwóch obronionych z wyróżnieniem).
    Zainteresowania naukowe profesora Wacława Serugi to przede wszystkim architektura i urbanistyka, kształtowanie środowiska mieszkaniowego, projektowanie urbanistyczno-architektoniczne zespołów mieszkaniowych i obiektów użyteczności publicznej, modernizacja istniejących struktur miejskich, kształtowanie śródmieść i centrów miejskich. Profesor jest autorem i współautorem 115 prac naukowo-badawczych w dziedzinie urbanistyki i architektury, w tym 99 prac opublikowanych.
    Uczestnik 61 ogólnopolskich i międzynarodowych konferencji naukowych, seminariów i konwersatoriów dotyczących problematyki urbanistyczno-architektonicznej.
    Za swoje osiągnięcia dydaktyczne, naukowe i twórcze otrzymał indywidualną Nagrodę Ministra Edukacji Narodowej (1988), Nagrodę Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska (1973) oraz dwie nagrody Centralnego Związku Spółdzielczego Budownictwa Mieszkaniowego za projekt osiedla zabudowy jednorodzinnej Podlesie w Krakowie (1977) i projekt osiedla jednorodzinnego na Plebańskiej Górze w Myślenicach (1980), a także wielokrotne nagrody rektora Politechniki Krakowskiej za osiągnięcia w pracy naukowo-dydaktycznej. Otrzymał również Medal Komisji Edukacji Narodowej (1999), Złotą Odznakę za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej (1988) oraz Brązowy i Złoty Krzyż Zasługi (1977 i 1989).
    Profesor Wacław Seruga jest autorem i współautorem około 160 projektów urbanistyczno-architektonicznych, w tym wielu zrealizowanych, m.in. w rejonie ulic: Wesele, Radzikowskiego, Armii Krajowej, Odlewniczej, Lea, Łazy, Suchej w Krakowie oraz w Tarnowie (osiedle Błonie) i w Kielcach; obiektów sakralnych, m.in. kościół p.w. św. Wojciecha przy ul. Wesele w Krakowie, kościół p.w. św. Stanisława w Siedliszowicach k. Dąbrowy Tarnowskiej; szkolnictwa, m.in. zespół szkół w Skawinie. Ostatnio współautor projektów zespołów mieszkaniowych przy ulicach Szablowskiego, Brązowniczej i Dobrego Pasterza w Krakowie oraz kościoła p.w. Matki Bożej Śnieżnej w Tokarni.
   Zainteresowania pozazawodowe: fotografika, muzyka, malarstwo, narciarstwo, turystyka wysokogórska, żeglarstwo, sporty rowerowe, ogrodnictwo.