STUDENCI PK
Dariusz Kozłowski
DYPLOM ROKU
W dorocznym konkursie Stowarzyszenia Architektów Polskich "Dyplom Roku"
praca dyplomowa mgr inż. arch. Andrzeja Mikulskiego: |
Modernizm i znaczenie
Rzecz. Przedmiotem pracy dyplomowej klasztor i kościół, w
Miasteczku Studenckim w Krakowie, w ostatnim roku stulecia.
Miejsce. W spójnej kompozycji przestrzeni Miasteczka Studenckiego, na
nieodległych peryferiach Krakowa, gdzie Stary Kraków stracił swe magiczne
oddziaływanie, znaleziono dla klasztoru i kościoła miejsce stosowne. Budowlę
umieszczono na skraju wyrazistego założenia zdominowanego przez kąt prosty i "blok
mieszkalny". Klasztor znalazł miejsce na uboczu architektonicznej całości, a nowa
użyteczność jest przeznaczona dla tych, którzy jej potrzebują.
Architektura. Stosowne przestrzenie obiektu pozwalają na
"zamieszkiwanie" w ciszy i wyłączenie się z hałaśliwości życia
codziennego toczącego się obok. Użyteczność rzeczy architektonicznej nie pozostaje
niewidzialna, ale jest całkowicie przeźroczysta: zanim ją dostrzeżemy widzimy
kształty. Architektura Mikulskiego, w poszukiwaniu inspiracji - i doskonałości,
powstała najpierw jako wynik poszukiwań "atmosfery" budowli sakralnej:
kościoła z niewielkim klasztorem. "Sacrum", "dewocja",
"nowoczesność", "światło", "budulec",
"metafora", "symbol", "znaczenie"...powinowactwa i
inspiracje ze świata pozaarchitektonicznego, zostały zatarte z chwilą budowania
przestrzeni. Budując kompozycję architektoniczną autor w swojej abstrakcji nigdy nie
opuszcza świata znaczeń. Świat ten budowany jest ze świadomością, że nie istnieje consensus
gentium w zakresie artystycznych produktów współczesnej kultury; dawne symbole
straciły wiele ze swojej siły pobudzania myśli i uczuć, ponieważ siła ta zależy od
spójności świata. Proponuje się nam wobec tego grę ezoteryczną w znaczenia, zabawę
w obserwowanie gry form między sobą i grę z widzem.
Poetyka przestrzeni klasztoru i kościoła realizuje owe
znaczenia budując meandry symbolu i metafory nie do końca jasne bez autorskiego
komentarza. "Wspaniałe kłamstwo" tej architektury pozostaje ukryte przed okiem
profana. Takiej poetyki nie będziemy wyjaśniać ani analizować. Jeśli pozostaje
widzialna - starania architekta nie poszły na marne. Jeśli pozostaje w intencji twórcy,
z pewnością posłuży budowaniu innego świata architektury w przyszłości.
W obu przypadkach chodzi o poszukiwania istoty architektury dziś.